Jutros sam prelistao sve ove beleške napisane prethodnih dana i opet se nasmejao samome sebi. Hteo sam da budem koncizan, konkretan i precizan u izrazu, a opet se sve pretvorilo u fantazmagoriju, opet sam odlutao u meditacije, onirička lutanja u nestvarno i nedokučivo. Ali šta mogu kada se moj život upravo sastojao od tih fantazija, od igre osećaja, od pozorišta senki, od ludovanja i ludorija, bekrijanja i pijanih zanosa, a ne od krutih činjenica svedenog i uglađenog građanskog života.
U moru zabavljačke literature, bez osobenog svojstva, koja se nalazi čak i na rafovima megastorova, pronaći vredno, starinski otmeno književno delo, prava je blagodet, pre svega za čitaoca istančanog ukusa.
Ponovo se setih one priče o kineskom caru i njegovom sinu i o tome kako su ljudi mrtvi i u ovom životu a da to ne znaju. Kao da sami sebe hapse i lišavaju slobode, tovareći na grbaču milione raznih obaveza. Neko zarobljava sebe sa kućnim ljubimcem i robuje potrebama životinje koju uzgaja u domu. Za neke je supružnički život bračna lomača.
Izdavačka kuća “Arhipelag” na ovogodišnjem 59. Sajmu knjiga u Beogradu predstaviće domaćoj čitalačkoj publici romansiranu biografiju Miroslava Mike Antića “najpopularnijeg pesnika Vojvodine” (Aleksandar Tišma) i “jedne od najvećih legendi srpskog pesništva druge polovine 20 veka” (Draško Ređep), pod nazivom “Sutradan posle detinjstva”, čiji je autor književnik Nemanja Rotar, inače sestrić slavnog poete.
